تعیین قدرت رنگی نسبی با کمک تحلیل اجزاء اصلی

نویسندگان

1 گروه پژوهشی فیزیک رنگ، موسسه پژوهشی علوم و فناوری رنگ و پوشش

2 گروه پژوهشی مواد رنگزای آلی، موسسه پژوهشی علوم و فناوری رنگ و پوشش

چکیده

در این تحقیق، روشی برای بررسی و تعیین قدرت رنگی نسبی دو ماده رنگزای بازیک سنتز شده زرد 28 و آبی 41 با به کارگیری مفاهیم اولیه روش آماری تحلیل اجزاء اصلی پیشنهاد شده است. قدرت رنگی یک ماده رنگزا معمولاً با کمک اطلاعات انعکاسی نمونه‌های رنگرزی شده در محدوده‌ای از غلظت‌های کاربردی تعیین می‌گردد. ارزش و دقت نتایج به انتخاب صحیح این محدوده غلظتی بستگی داشته و ترجیحاً ناحیه خطی رفتار تابع انعکاس (K/S) در مقابل غلظت می‌باشد. در تحقیق حاضر، برای شناسایی و انتخاب صحیح محدوده خطی، از روش تحلیل اجزاء ‌اصلی و تعیین الگوی بین مقادیر K/S در غلظت‌های مختلف کمک گرفته شده است. نتایج نشان داد کاهش رفتار خطی تابع انعکاس در نتیجه افزایش در غلظت با کاهش در ارزش پراکندگی نقاط حول اولین بردار ویژه قابل توجیه است. همچنین در محدوده خطی تعیین شده، نسبت ارزش اولین بردار ویژه برای اطلاعات نمونه سنتز شده به تجاری (مرجع) به عنوان معیاری برای کنترل و تعیین قدرت رنگی نسبی بررسی شده است. نتایج حاصل با مقادیر به دست آمده از سه روش مرسوم ارزیابی بصری، جذب‌سنجی محلول و روش تابع کیوبلکا - مانک وزن داده شده، مقایسه شده است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Determination of Relative Color Strength by Means of Principal Component Analysis

نویسندگان [English]

  • M. Safi 1
  • F. Nourmohammadian 2
  • S. Norozi 2
1 Department of Color Physics, Institute for Color, Science and Technology
2 Department of Organic Colorants, Institute for Color Science and Technology
چکیده [English]

A proposal is introduced for evaluation of relative color strength of two synthesized basic dyes Yellow 28 and Blue 41 by means of the principal component analysis technique. This property is usually determined by reflectance data of dyed samples at various concentrations. However, acceptable results are only yielded whenever one constant Kubelka-Munk function (K/S) exhibited linear behavior with concentration. In the present study, principal component analysis technique was applied to K/S data to find an optimum linear concentration range. The results showed that an appropriate range of concentration can be recognized by the percent variation for the first eigenvector. In addition, the ratio of eigenvalues corresponding to the first eigenvector in both synthesized and commercial sample (standard) is described as a criterion for determination and control of relative color strength. The results are compared with those obtained by the three common methods namely visual assessment, absorptiometry of colored solution and a weighted Kubelka-Munk function.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Relative color strength
  • dyeing
  • Principal component analysis
  • Linear zone
  • Kubelka-Munk